- blichtr
- m IV, D. -u, Ms. \blichtrtrze, blmksiążk. «świetność, wspaniałość czegoś, pojmowane jako cechy zewnętrzne, nie mające głębszego znaczenia, nie stanowiące istoty rzeczy; to co łudzi, mami»
Blichtr wielkiego miasta.
Tani blichtr.
Te piękne słowa były blichtrem.
‹czes.›
Słownik języka polskiego . 2013.