- promień
- m I, D. \promieńenia; lm M. \promieńenie, D. \promieńeni1. «wiązka świetlna, smuga świetlna wydobywająca się ze źródła światła, ze świecącego przedmiotu»
Blady, jasny, srebrny, złoty promień.
Zimne promienie księżyca.
Ogród skąpany w promieniach wiosennego słońca.
Promień pada na coś, oświeca coś.
∆ Rozchodzić się promieniami «rozchodzić się ze środka we wszystkich kierunkach, jak promienie»◊ Promień łaski, nadziei, radości, szczęścia itp. «odrobina łaski, nadziei, radości, szczęścia itp.»◊ Promień włosów «pasmo włosów; kosmyk»2. zwykle w lm, fiz. «strumień cząstek lub fal elektromagnetycznych emitowanych przez ciała»Promienie podczerwone.
3. mat. «odcinek łączący ognisko elipsy, hiperboli, koła, paraboli z dowolnym punktem tej krzywej, albo środek kuli z dowolnym punktem na jej powierzchni; długość tego odcinka»∆ W promieniu «w pewnej odległości wokół danego miejsca, w zasięgu»4. zwykle w lm, zool. «chrząstkowe lub kostne utwory, na których rozpięte są błony płetw u ryb i ptaków»5. zwykle w lm, zool. «pojedyncze piórka osadzone po obu stronach stosiny pióra ptasiego, tworzące chorągiewkę»
Słownik języka polskiego . 2013.
