- prowodyr
- m IV, DB. -a, Ms. \prowodyryrze; lm M. -owie a. \prowodyryrzy, DB. -ów1. «osoba przewodząca, stojąca na czele jakiejś grupy; dziś zwykle pogardliwie o przywódcy kliki, bandy»2. daw. «wodzirej»‹ukr.›
Słownik języka polskiego . 2013.
prowodyr
Look at other dictionaries:
prowodyr — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. prowodyryrze; lm M. prowodyryrzy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto stoi na czele czegoś, przewodzi komuś; z pogardą o przywódcy grupy przestępczej, kliki, przywódcy rozruchów, zamieszek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prowodyr … Langenscheidt Polski wyjaśnień
banda — ż IV, CMs. bandandzie; lm D. band 1. «grupa ludzi popełniających czyny będące w kolizji z prawem, zwykle tworzących związek mający na celu dokonywanie przestępstw» Bandy dywersyjne, leśne, zbójeckie. Bandy łobuzów, kłusowników. Prowodyr,… … Słownik języka polskiego
pravadyrius — ×pravadỹrius (l. prowodyr, brus. пpaвaдыp ) scom. (2) OZ44, Vj, Skr žr. 1 pravadninkas: Mat pravadyrių norėjo sau gauti, paskui per svietą išilgai keliauti V.Kudir. Kai buvau maža, buvau visų vaikų pravadyrius Prn. Ta žaloji visur pravadỹrius… … Dictionary of the Lithuanian Language
