przemowa

przemowa
ż IV, CMs. \przemowawie; lm D. \przemowamów
«okolicznościowa wypowiedź, często o charakterze uroczystym, skierowana do jakiegoś zgromadzenia; dłuższa wypowiedź; przemówienie, mowa»

Przemowa powitalna, pochwalna.

Godzinna przemowa.

Wygłosić przemowę.

Mieć do kogoś długą przemowę.

Wystąpić z przemową.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • przemowa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. przemowawie; lm D. przemowamów {{/stl 8}}{{stl 7}} uroczysta wypowiedź z jakiejś okazji, skierowana do zgromadzenia; przemówienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wygłosić przemowę. Wysłuchać przemowy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Снядецкий, Иван Андреевич — ректор Виленского университета, известный астроном, математик и польский общественный деятель, род. в 1756 г., 29 августа, в великом княжестве Познанском, в Гнезненском воеводстве, в местечке Криницкого прихода Жнине. Болезненный с детства, С.… …   Большая биографическая энциклопедия

  • Ярковский, Антоний — доктор философии, первый префект Кременецкой гимназии, преобразованной впоследствии в лицей. Известен своими сорокалетними заслугами в области народного просвещения. Был любим и уважаем своими учениками, среди которых умел поддерживать школьную… …   Большая биографическая энциклопедия

  • Щавинский — (Szczawiński, 1577 1673) известный своим красноречием воевода брестский. Был маршалком сейма в 1616 г.; в 1622 г. стал воеводой брестско куявским. Кроме произнесенных на сеймах речей, Щ. напечатал: Przemowa na pogrzebie Andrzeja Boboli (Вильна,… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • alokucja — ż I, DCMs. alokucjacji; lm D. alokucjacji (alokucjacyj) książk. «uroczysta przemowa; zwrot rozpoczynający przemowę» Forma alokucji. Wygłosić alokucję. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • oracja — ż I, DCMs. oracjacji; lm D. oracjacji (oracjacyj) 1. «ozdobna, kwiecista mowa, przemówienie wygłaszane przy uroczystych okazjach, świętach itp.; dziś często żartobliwie: długa, napuszona przemowa» Oracja powitalna. 2. rel. «w liturgii rzymskiej:… …   Słownik języka polskiego

  • perora — ż IV, CMs. peroraorze; lm D. peroraor 1. książk. «rozwlekłe, nudne upominanie, pouczanie; reprymenda» Prawić komuś perory. 2. przestarz. «uroczysta przemowa; oracja» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • przemówienie — n I 1. rzecz. od przemówić. 2. lm D. przemówieniewień «wypowiedź okolicznościowa skierowana do jakiegoś zgromadzenia, rzadziej do osoby; przemowa, mowa» Przemówienie powitalne, pożegnalne. Wygłosić, mieć przemówienie. Wystąpić z przemówieniem …   Słownik języka polskiego

  • toast — m IV, D. u, Ms. toastaście; lm M. y «krótka przemowa wygłoszona w celu uczczenia kogoś, czegoś, życzenia komuś pomyślności, udania się czegoś itp., po której następuje wypicie kieliszka wina lub wódki» Toast na cześć solenizanta, jubilata.… …   Słownik języka polskiego

  • dyskurs — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dyskurssie {{/stl 8}}{{stl 7}} rozmowa, dyskusja, przemowa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prowadzić, toczyć dyskurs. <łac.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”