Słownik języka polskiego . 2013.
antymonit — m IV, D. u, Ms. antymoniticie; lm M. y miner. «minerał, siarczek antymonu, najbogatsza ruda antymonu; błyszcz antymonu» … Słownik języka polskiego
błystka — ż III, CMs. błystkatce; lm D. błystkatek «przynęta z lśniącego metalu z haczykiem lub kotwiczką imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb, głównie drapieżnych; błyszcz, błyszczka, błyszczyk» … Słownik języka polskiego
błyszczeć — ndk VIIb, błyszczećczę, błyszczećczysz, błyszcz, błyszczećczał, błyszczećczeli 1. «jaśnieć blaskiem; lśnić, połyskiwać» Błyszczą ogniska, lampy. Złota broszka błyszczy. Błyszczące guziki. Śnieg błyszczy w słońcu. Oczy błyszczą ze wzruszenia. 2.… … Słownik języka polskiego
galenit — m IV, D. u, Ms. galeniticie, blm miner. «siarczek ołowiu, minerał barwy ołowianoszarej, o silnym połysku metalicznym, łupliwy, występuje głównie w złożach hydrotermalnych i w skałach osadowych, najważniejsza ruda ołowiu; błyszcz ołowiu» ‹niem. z… … Słownik języka polskiego
kobaltyn — m IV, D. u, Ms. kobaltynnie, blm miner. «siarczek kobaltu i arsenu, minerał srebrzystobiały z czerwonawym odcieniem, o metalicznym połysku, ważna ruda kobaltu; błyszcz kobaltu» … Słownik języka polskiego
