błyszcz

błyszcz
m II, D. -u; lm M. -e, D. -y a. -ów
1. błystka
2. techn. «roztwór białkowych lub syntetycznych środków wiążących, zwykle z dodatkiem zmiękczaczy, wosków, niekiedy barwników, stosowany w garbarstwie do apreturowania skór, w celu nadania im połysku»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • antymonit — m IV, D. u, Ms. antymoniticie; lm M. y miner. «minerał, siarczek antymonu, najbogatsza ruda antymonu; błyszcz antymonu» …   Słownik języka polskiego

  • błystka — ż III, CMs. błystkatce; lm D. błystkatek «przynęta z lśniącego metalu z haczykiem lub kotwiczką imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb, głównie drapieżnych; błyszcz, błyszczka, błyszczyk» …   Słownik języka polskiego

  • błyszczeć — ndk VIIb, błyszczećczę, błyszczećczysz, błyszcz, błyszczećczał, błyszczećczeli 1. «jaśnieć blaskiem; lśnić, połyskiwać» Błyszczą ogniska, lampy. Złota broszka błyszczy. Błyszczące guziki. Śnieg błyszczy w słońcu. Oczy błyszczą ze wzruszenia. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • galenit — m IV, D. u, Ms. galeniticie, blm miner. «siarczek ołowiu, minerał barwy ołowianoszarej, o silnym połysku metalicznym, łupliwy, występuje głównie w złożach hydrotermalnych i w skałach osadowych, najważniejsza ruda ołowiu; błyszcz ołowiu» ‹niem. z… …   Słownik języka polskiego

  • kobaltyn — m IV, D. u, Ms. kobaltynnie, blm miner. «siarczek kobaltu i arsenu, minerał srebrzystobiały z czerwonawym odcieniem, o metalicznym połysku, ważna ruda kobaltu; błyszcz kobaltu» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”