Przestępca kryminalny.
Przestępcy wojenni.
Ścigać przestępcę.
Słownik języka polskiego . 2013.
przestępca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. przestępcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto popełnił przestępstwo, kto złamał prawo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przestępca kryminalny. Ścigać, schwytać przestępcę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mruk — przestępca … Słownik gwary warszawskiej
sowa — przestępca … Słownik gwary warszawskiej
bandzior — przestępca; bandyta … Słownik gwary warszawskiej
delikwent — m IV, DB. a, Ms. delikwentncie; lm M. delikwentnci, DB. ów 1. praw. «człowiek sądzony za przestępstwo, winowajca oczekujący kary; skazaniec, przestępca» 2. pot. «z pobłażaniem o kimś, kto jest od kogoś zależny, np. o interesancie, kliencie»… … Słownik języka polskiego
domniemany — domniemanyni książk. «przypuszczalny, prawdopodobny, rzekomy» Domniemany przestępca, sprawca wypadku … Słownik języka polskiego
gorszy — gorsi «stopień wyższy od zły» Gorszy uczeń, pracownik, rzemieślnik. Sprzedawać gorsze towary. Włożyć najgorsze ubranie. Ktoś jest gorszy od innych. W następnym meczu nasi zawodnicy byli gorsi od swych przeciwników. (To) nie najgorszy pomysł. ◊… … Słownik języka polskiego
kidnaper — m IV, DB. a, Ms. kidnapererze; lm M. kidnapererzy, DB. ów «przestępca, który porwał dziecko lub osobę dorosłą w celu wymuszenia okupu» ‹ang.› … Słownik języka polskiego
kryminalista — m odm. jak ż IV, CMs. kryminalistaiście; lm M. kryminalistaiści, DB. kryminalistatów «człowiek dopuszczający się przestępstwa; przestępca, zbrodniarz; ten, kto został skazany przez sąd w sprawie kryminalnej» … Słownik języka polskiego
kryminalny — kryminalnyni «odnoszący się do przestępstwa, związany z kryminalistyką lub z kryminalistą» Więzień, przestępca kryminalny. Element kryminalny. Policja kryminalna. ∆ Powieść kryminalna «powieść o charakterze sensacyjnym, której tematem jest… … Słownik języka polskiego
