- przeżyć
- dk Xa, \przeżyćżyję, \przeżyćżyjesz, \przeżyćżyj, \przeżyćżył, \przeżyćżyty - przeżywać ndk I, \przeżyćam, \przeżyćasz, \przeżyćają, \przeżyćaj, \przeżyćał, \przeżyćany1. «doznać silnych emocji w związku z czymś; żywo zareagować na coś; przejąć się czymś, co powstało w świadomości, w wyobraźni»
Przeżywała na nowo swój egzamin.
Przeżyć głęboko książkę, film.
2. zwykle dk «utrzymać się przy życiu, żyjąc przebyć, przetrwać jakiś czas»Przeżyła kilkanaście lat za granicą.
Ranny nie przeżyje nocy.
Przeżyli ze sobą już pół wieku.
Okres przeżyty w niewoli był ciężki.
Trudniej dzień dobrze przeżyć niż napisać księgę. (Mickiewicz)
3. zwykle dk «przetrzymać jakieś wydarzenia, wypadki; znaleźć w sobie siły do zniesienia czegoś; przenieść»Nie mógł przeżyć jej śmierci.
4. zwykle dk «zostać przy życiu dłużej od kogoś»Przeżył swoje dzieci.
Przeżyć wszystkich swoich bliskich.
Przeżyć kogoś o kilka lat.
◊ Przeżyć samego siebie «żyjąc (długo) zniedołężnieć fizycznie lub psychicznie; o twórcy, artyście: stracić znaczenie, zostać zapomnianym za życia»przeżyć się - przeżywać się «stać się nieaktualnym, nie na czasie, wyjść z użycia, z mody»Jego poglądy przeżyły się.
Przeżywały się pewne kierunki w sztuce.
Słownik języka polskiego . 2013.