- przyjaciel
- m I, DB. -a; lm M. -e, DB. \przyjacielciół, N. \przyjacielciółmi1. «człowiek pozostający z kimś w bliskich, serdecznych stosunkach, żyjący z kimś w przyjaźni, darzony zaufaniem»
Dobry, oddany, serdeczny, wierny przyjaciel.
Mieć przyjaciela.
◊ Przyjaciel domu «człowiek zżyty z całą rodziną, często bywający, traktowany prawie jak domownik»◊ Przyjaciel od serca «serdeczny, bliski przyjaciel»◊ Przyjaciel od kieliszka «kompan dotrzymujący towarzystwa przy hulankach»□ Przyjaciela poznasz w biedzie.2. «człowiek okazujący komuś lub czemuś swoją sympatię, sprzyjający czemuś; zwolennik, miłośnik, protektor»Przyjaciel młodzieży, zwierząt.
Szkoła zyskała wielu przyjaciół.
Towarzystwo Przyjaciół Warszawy.
Towarzystwo Przyjaciół Dzieci.
3. euf. «kochanek»
Słownik języka polskiego . 2013.