przymusowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} zmuszany do wykonywania czegoś pod przymusem, narzucony przez coś; niedobrowolny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przymusowa składka. Przymusowy urlop. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
branka — ż III, CMs. brankance; lm D. brankanek 1. hist. «przymusowy pobór do wojska rosyjskiego, przeprowadzony w styczniu 1863 r.» 2. hist. «kobieta wzięta do niewoli» … Słownik języka polskiego
deportacja — ż I, DCMs. deportacjacji; lm D. deportacjacji (deportacjacyj) «kara polegająca na skierowaniu skazanego do odległej miejscowości na przymusowy pobyt; zesłanie» Skazać na deportację. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
deportować — ndk IV, deportowaćtuję, deportowaćtujesz, deportowaćtuj, deportowaćował, deportowaćowany «wywozić, zsyłać na przymusowy pobyt stały lub czasowy do miejscowości odległych, odizolowanych lub za granicę ojczystego kraju» Skazańców deportowano na… … Słownik języka polskiego
konieczny — koniecznyni, koniecznyniejszy «nie dający się uniknąć, bezwzględnie potrzebny; nieuchronny, nieodzowny, niezbędny, przymusowy» Konieczna operacja. Konieczny wyjazd. Wykształcenie średnie konieczne. ∆ filoz. Sąd konieczny «sąd (twierdzenie)… … Słownik języka polskiego
nacjonalizacja — ż I, DCMs. nacjonalizacjacji, blm «przejęcie przez państwo przedsiębiorstw, środków produkcji, posiadłości ziemskich stanowiących własność prywatną lub pozbawionych właściciela; może mieć charakter dobrowolny lub przymusowy; upaństwowienie»… … Słownik języka polskiego
parcelacja — ż I, DCMs. parcelacjacji; lm D. parcelacjacji (parcelacjacyj) «dobrowolny lub przymusowy (unormowany ustawą) podział gruntów większych gospodarstw rolnych w drodze sprzedaży lub nadania; stanowił jeden z głównych elementów reformy rolnej»… … Słownik języka polskiego
przymusowość — ż V, DCMs. przymusowośćści, blm rzecz. od przymusowy Przymusowość sytuacji … Słownik języka polskiego
zesłać — dk IX, ześlę, ześlesz, ześlij, zesłaćał, zesłaćany zsyłać ndk I, zesłaćam, zesłaćasz, zesłaćają, zesłaćaj, zesłaćał, zesłaćany 1. podn. «o losie, siłach nadprzyrodzonych itp.: sprawić, że coś się stanie, że ktoś się zjawi, zwykle niespodziewanie» … Słownik języka polskiego
zesłanie — n I 1. rzecz. od zesłać. 2. «kara polegająca na skierowaniu skazanego do odległej miejscowości na przymusowy pobyt; zsyłka, deportacja» Wyrok, kara zesłania. Skazać kogoś na zesłanie … Słownik języka polskiego
