przyrzucić

przyrzucić
dk VIa, \przyrzucićcę, \przyrzucićcisz, \przyrzucićrzuć, \przyrzucićcił, \przyrzucićcony - przyrzucać ndk I, \przyrzucićam, \przyrzucićasz, \przyrzucićają, \przyrzucićaj, \przyrzucićał, \przyrzucićany
1. «rzucając dodać, dołożyć trochę czegoś; dorzucić»

Przyrzucić drewna do ognia.

Przyrzucił parę złotych do ogólnej składki.

2. «rzucając zasłonić coś; przykryć coś, kogoś czymś»

Przyrzuciłeś mi książkę gazetą.

Przyrzucić koszyczek z chlebem serwetką.

Przyrzucić śpiące dziecko kocykiem.

przyrzucić się - przyrzucać się strona zwrotna czas. przyrzucić - przyrzucać (tylko w zn. 2)

Przyrzucić się kocem, szalem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”