puryzm

m IV, D. -u, Ms. \puryzmzmie, blm

1. «przesadna dbałość o czystość i poprawność języka, objawiająca się w nadmiernej ścisłości w przestrzeganiu prawideł gramatycznych i unikaniu zapożyczeń (wyrazów, form, konstrukcji itp.)»

2. szt. «kierunek w malarstwie rozwijający się we Francji w latach 1916-1925, stanowiący konsekwencję kubizmu syntetycznego; realizował program czystej formy»

‹łac.›