pypeć

m I, D. \pypećpcia; lm M. \pypećpcie, D. \pypećpciów a. \pypećpci

wet. «białawe, niekiedy zrogowaciałe zgrubienie na języku drobiu (zwłaszcza kur), powstające wskutek wysychania błony śluzowej i utrudniające pobieranie pokarmu»

◊ pot. Niech dostanie pypcia, bodaj dostał pypcia (na języku) «złorzeczenie wyrażane w stosunku do kogoś, kto mówi coś złego, przykrego, nieprawdziwego, niedorzecznego»

‹niem. z łac.›