ratować

ndk IV, \ratowaćtuję, \ratowaćtujesz, \ratowaćtuj, \ratowaćował, \ratowaćowany

«udzielać komuś pomocy w niebezpieczeństwie, w trudnej sytuacji; chronić od zguby, nieszczęścia, śmierci, od ruiny, zniszczenia, kłopotów, wybawiać; starać się ocalić, zachować coś»

Ratować ofiary wypadku.

Ratować tonącego.

Ratować komuś życie.

Ratować kogoś od śmierci.

Ratować czyjeś mienie od pożaru.

Ratować kogoś w potrzebie.

Ratować kogoś z opresji.

◊ Ratować sytuację «znajdować wyjście z niezręcznej, trudnej sytuacji»

◊ Ratować pozory «w trudnej, zwłaszcza kompromitującej sytuacji zachowywać się tak, żeby się nie domyślano istotnego stanu rzeczy»

przen.

Ratuje kogoś przytomność umysłu.

Możność czytania ratowała chorą od załamania.

ratować się

1. «bronić, chronić siebie w trudnej, niebezpiecznej sytuacji, zwykle zagrażającej życiu, zdrowiu»

Ratować się ucieczką.

Ratować się od śmierci surowicą.

Ratowano się od głodu wszelkimi sposobami.

Ratować się przed bombami.

2. «ratować jeden drugiego, nawzajem»

Sąsiedzi ratowali się w każdej potrzebie.