- reakcja
- ż I, DCMs. \reakcjacji; lm D. \reakcjacji (\reakcjacyj)1. «działanie, zajęcie jakiegoś stanowiska jako odpowiedź na coś, zwykle na czyjeś postępowanie, działanie, głoszone poglądy itp.»
Nieoczekiwana, gwałtowna, spóźniona, żywa reakcja.
Reakcja widowni, społeczeństwa.
Reakcja na czyjeś słowa.
Reakcja przeciwko zakłamaniu.
2. biol. «działanie żywego organizmu wywołane przez bodźce, podniety»Reakcja psychiczna, uczuciowa.
Reakcje obronne, odpornościowe.
Reakcja organizmu na dokonany przeszczep.
3. chem. «przemiana jednych substancji (substratów) w inne (produkty), której towarzyszy wymiana z otoczeniem pewnej ilości energii, najczęściej ciepła»Reakcja chemiczna.
Przeprowadzać, przyspieszać reakcję.
Reakcja przebiega prawidłowo, zachodzi.
∆ Reakcja egzotermiczna «reakcja, której towarzyszy wydzielanie się ciepła»∆ Reakcja endotermiczna «reakcja, która przebiega z pochłanianiem ciepła z otoczenia»∆ Reakcja jądrowa «przemiana jądra atomowego wywołana przez działanie cząstek elementarnych, fotonów lub innych jąder, w wyniku której z jądra pierwotnego powstaje nowe jądro, a wyzwolona energia przejawia się w postaci energii kinetycznej emitowanych cząstek i fotonów»∆ Reakcja łańcuchowa «złożona reakcja chemiczna, w której bierze udział kolejno większa liczba aktywnych cząsteczek (rodników lub atomów)»4. polit. pogard. «polityczny i ekonomiczny opór przeciw zmianom społecznym, określanym jako postępowe, w szczególności przeciw ruchowi rewolucyjnemu, demokratycznemu»Przeciwnik, zwolennik reakcji.
5. blmpogard. «grupa ludzi o dążeniach określanych jako wsteczne; reakcjoniści»Rządy reakcji.
Obóz reakcji.
◊ Czarna reakcja «skrajna reakcja»
Słownik języka polskiego . 2013.