- renesans
- m IV, D. -u, Ms. \renesanssie, blm1. a. Renesans «okres w historii kultury europejskiej (XV-XVI w.), zapoczątkowany w XIV w. we Włoszech, charakteryzujący się rozwojem myśli racjonalistycznej, przyrodoznawstwa i techniki, rozkwitem nauki, sztuki, literatury i muzyki, zainteresowaniami antycznymi, nasileniem się tendencji humanistycznych i laickich (przeciwstawiających się średniowiecznym poglądom na świat) oraz spontanicznym zwrotem ku człowiekowi, jego życiu i stosunkowi do otaczającego go świata; odrodzenie»
Epoka, ludzie renesansu.
2. «styl w sztukach plastycznych i architekturze panujący w tym okresie w Europie, nawiązujący do dziedzictwa świata antycznego, charakteryzujący się zanikiem średniowiecznej deformacji i fantastyki w malarstwie i rzeźbie na rzecz realizmu, wynikającego z obserwacji natury, studiów anatomii, znajomości zasad perspektywy itp., w architekturze zrywający z gotykiem (jasne, pełne światła wnętrza), przejawiający się dbałością o uwydatnienie piękna»Pałac zbudowany w stylu renesansu.
3. «odrodzenie się, odnowienie, rozkwit czegoś»Renesans muzyki organowej.
‹fr.›
Słownik języka polskiego . 2013.