rewelator

m IV, DB. -a, Ms. \rewelatororze; lm M. \rewelatororzy a. -owie, DB. -ów

książk. «ten, kto odkrywa, objawia coś; odkrywca, objawiciel»

Rewelator odwiecznych prawd.

Rewelator gatunku powieściowego, prozy poetyckiej.

‹łac.›