- rękoczyn
- m IV, D. -u, Ms. \rękoczynnie; lm M. -y«uderzenie kogoś, pobicie; w lm: bójka»
Posunąć się do rękoczynu.
Doszło także do rękoczynów.
Słownik języka polskiego . 2013.
rękoczyn
Look at other dictionaries:
rękoczyn — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. rękoczynnie, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzenie kogoś ręką, pobicie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dochodzi, doszło do rękoczynów. Posunąć się do rękoczynów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czynna zniewaga — {{/stl 13}}{{stl 7}} pobicie, poturbowanie, spoliczkowanie kogoś w obecności świadków; rękoczyn : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dokonać czynnej zniewagi funkcjonariusza na służbie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
