rozmaitość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. rozmaitośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szczególne zróżnicowanie pod względem wielkości, kształtów, jakości itp.; różnorodność, wielość : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Михалевич Николай — (Michalewicz, † 1846 г.) проф. польской литературы в Львовском университете (с 1826 г.), в 1827 34 гг. редактировал Gazeta Lwowska и Rozmaitośc ; труды его: О slowiańskich tłumaczeniach Biblii ( Lwowianin , 1847), Anna Musen (там же) и др … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Wladyslaw Kopalinski — Władysław Kopaliński Władysław Kopaliński, Varsovie, 26 octobre 2006 … Wikipédia en Français
Wladyslaw Kopaliński — Władysław Kopaliński Władysław Kopaliński, Varsovie, 26 octobre 2006 … Wikipédia en Français
Władysław Kopaliński — Władysław Kopaliński, Varsovie, 26 octobre 2006. Sur les autres projets Wikimedia : « Władysław Kopaliński », sur Wikimedia Commons (ressources m … Wikipédia en Français
dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… … Słownik języka polskiego
mocja — ż I, DCMs. mocjacji, blm jęz. «rozmaitość końcówek gramatycznych lub formantów pozostająca w związku z rodzajem gramatycznym, np. nowy, nowa, nowe; nauczyciel, nauczycielka» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
różno- — «pierwszy człon wyrazów złożonych, wskazujący na odmienność, niejednorodność, rozmaitość cech lub elementów określanych przez drugi człon wyrazu, np. różnokolorowy, różnokierunkowy, różnokształtny» … Słownik języka polskiego
różność — ż V, DCMs. różnośćści 1. blm «rozmaitość, różnorodność» Różność wrażeń. Różność towarów. 2. lm D. różnośćści zwykle w lm, pot. «różne, rozmaite rzeczy (potrawy, przedmioty, wiadomości itp.)» Stragany, sklepy pełne różności. Napatrzyć się na… … Słownik języka polskiego
urozmaicenie — n I 1. rzecz. od urozmaicić. 2. lm D. urozmaicenieeń «to, co urozmaica coś; rozmaitość, rozrywka» Szukać urozmaicenia w życiu. Urozmaiceniem było słuchanie radia … Słownik języka polskiego