rozważny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, rozważnyni, rozważnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} charakteryzujący się rozwagą w działaniu; rozsądny; roztropny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozważny człowiek. Rozważny polityk.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Снядецкий, Иван Андреевич — ректор Виленского университета, известный астроном, математик и польский общественный деятель, род. в 1756 г., 29 августа, в великом княжестве Познанском, в Гнезненском воеводстве, в местечке Криницкого прихода Жнине. Болезненный с детства, С.… … Большая биографическая энциклопедия
ЛИТОВСКАЯ ФИЛОСОФСКАЯ И ОБЩЕСТВЕННАЯ МЫСЛЬ — У литов. народности первобытное, анимистическое миропонимание, находившее свое выражение в фольклоре, сохранилось, несмотря на распространение католичества, вплоть до сер. 16 в. В 1 й пол. 16 в. в Литве началась Реформация [А. Кульветис (ок.… … Философская энциклопедия
przezorny — przezornyni, przezornyniejszy 1. «rozważny w postępowaniu, przewidujący następstwa, myślący o przyszłości; ostrożny, czujny, przenikliwy, baczny» Przezorni rodzice. 2. «wynikający z przewidywania, z ostrożności, czujności» Przezorna gospodarność … Słownik języka polskiego
rozmyślny — «zrobiony z rozwagą, z rozmysłem, nieprzypadkowy; baczny, rozważny, umyślny» Rozmyślny czyn. Rozmyślne zabójstwo. Rozmyślne działanie … Słownik języka polskiego
rozsądny — rozsądnyni, rozsądnyniejszy «nacechowany, odznaczający się rozsądkiem, pełen rozsądku; roztropny, rozważny; będący objawem czyjegoś rozsądku» Rozsądny człowiek. Rozsądna decyzja, rada. Rozsądne postępowanie. Rozsądny pomysł, plan … Słownik języka polskiego
roztropny — roztropnyni, roztropnyniejszy 1. «mający zdolność trafnej oceny sytuacji; działający z namysłem; rozważny, rozsądny, rozgarnięty» Roztropny człowiek, polityk. Bardzo roztropne dziecko. Jest zbyt roztropny, żeby sobie pozwolić na jakiś wybryk. 2.… … Słownik języka polskiego
rozważnie — rozważnieej «w sposób rozważny, z namysłem» Postępować, zachowywać się rozważnie. Mówił powoli, rozważnie … Słownik języka polskiego
zrównoważony — zrównoważonyeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zrównoważyć (p.) zrównoważony w użyciu przym. 1. «spokojny, opanowany, rozważny» Zrównoważony młody człowiek. 2. «będący wyrazem opanowania, rozwagi» Zrównoważone usposobienie. Zrównoważony… … Słownik języka polskiego
mieć krytyczne [trzeźwe] spojrzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}{na coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} posiadać rozważny, krytyczny stosunek do czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miał trzeźwe spojrzenie na całą sprawę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień