- rym
- Im IV, D. -u, Ms. \rymmie; lm M. -y1. lit. «zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwu wyrazów (zwykle poczynając od akcentowanej samogłoski), występująca najczęściej na końcu poszczególnych wersów utworu poetyckiego»∆ Rym gramatyczny «rym powstający na skutek identyczności gramatycznych zakończeń wyrazów»∆ Rym męski «rym polegający na zgodności brzmienia samogłosek ostatniej sylaby, np. fal - dal»∆ Rym żeński «rym polegający na zgodności brzmienia samogłosek przedostatniej i ostatniej sylaby, np. fali - dali»◊ pot. Rymy częstochowskie «rymy, wiersze nieudolne, prymitywne, przypominające pieśni odpustowe»◊ Mówić do rymu «mówić wierszem, rymować»2. zwykle w lm, książk. «wiersze rymowane, poezja, mowa wiązana»‹z gr.›II«wykrzyknik naśladujący odgłos nagłego, nieoczekiwanego uderzenia, upadku, strzału»
Rym z armaty!
∆ Rym, cym, cym «przyśpiewka w piosenkach ludowych»
Słownik języka polskiego . 2013.