- rywal
- m I, DB. -a; lm M. -e, DB. -i«człowiek współzawodniczący z kimś w osiągnięciu czegoś, w zdobyciu pierwszeństwa; ktoś zabiegający jednocześnie z kimś innym o wzajemność kobiety»‹fr. z łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
rywal
Look at other dictionaries:
rywal — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba starająca się osiągnąć to samo, co ktoś inny (przez pokonanie, ubiegnięcie go, wykazanie swojej wyższości); współzawodnik,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Lya Mara — (* August 1, 1897 † 1960?) was one of the biggest stars of the German silent cinema. Infobox actor bgcolour = silver name = Lya Mra |right|thumb|100px| imagesize = 300px caption = Autographed photo of Lya Mara ca.1920 birthname = Aleksandra… … Wikipedia
Liste de planeurs — (en) Cet article est partiellement ou en totalité issu de l’article de Wikipédia en anglais intitulé « List of Gliders » (voir la liste des auteurs) Sommaire … Wikipédia en Français
Список Планёров — Содержание 1 Abbott Baynes Sailplanes Ltd 2 Abrial 3 Advanced Aeromarine 4 … Википедия
Список планёров — Содержание 1 Abbott Baynes Sailplanes Ltd 2 Abrial 3 Advanced Aeromarine 4 Advan … Википедия
antagonista — m odm. jak ż IV, CMs. antagonistaiście; lm M. antagonistaiści, DB. antagonistatów 1. «ten, kto występuje przeciw komuś, zwalcza kogoś, czyjś przeciwnik, rywal, współzawodnik» Być, stać się czyimś antagonistą. 2. anat. «mięsień działający w… … Słownik języka polskiego
kontrpartner — m IV, DB. a, Ms. kontrpartnererze; lm M. kontrpartnererzy, DB. ów «przeciwnik, rywal» … Słownik języka polskiego
niegroźny — niegroźnyni «nie budzący grozy; nie zawierający groźby; nie zagrażający» Niegroźny wychowawca. Niegroźne spojrzenie. Niegroźny rywal. Wypadek okazał się niegroźny … Słownik języka polskiego
niewygodny — niewygodnyni 1. «nie zapewniający wygody» Niewygodne obuwie. Niewygodne łóżko. 2. «przeszkadzający komuś swoją obecnością; niepotrzebny, zbyteczny, uciążliwy» Niewygodny rywal, świadek. Czyjaś obecność jest dla kogoś niewygodna … Słownik języka polskiego
przeciwnik — m III, DB. a, N. przeciwnikkiem; lm M. przeciwnikicy, DB. ów 1. «ten, kto walczy, bije się z kimś; państwo, armia itp. będąca w stanie wojny z kimś; wróg, nieprzyjaciel» Przełamać linię obrony przeciwnika. 2. «ten, kto występuje przeciw komuś lub … Słownik języka polskiego
