- rzeźwić
- ndk VIa, \rzeźwićwię, \rzeźwićwisz, \rzeźwićwij, \rzeźwićwił(dziś zwykle w imiesł. przymiotnikowym czynnym) «czynić rzeźwym, rześkim; orzeźwiać, ożywiać»
Rzeźwiący chłód, powiew wiatru.
Rzeźwiąca świeżość.
Słownik języka polskiego . 2013.
rzeźwić
Look at other dictionaries:
rzeźwić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, rzeźwićwię, rzeźwićwi, rzeźwićwij, rzeźwićwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować rześkość, ożywienie; cucić, ożywiać (dziś zwykle w formie imiesłowu przymiotnikowego czynnego) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Omdlałą kobietę… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rzeźwiąco — przysłów. od rzeźwiący (p. rzeźwić) Zimny napój podziałał rzeźwiąco … Słownik języka polskiego
rzeźwienie — n I rzecz. od rzeźwić, rzeźwieć … Słownik języka polskiego
