- rzęzić
- ndk VIa, rzężę, \rzęzićzisz, rzęź, \rzęzićził«oddychać ciężko, z wysiłkiem, chrapliwie i świszcząco; wydawać chrapliwy głos; chrapać»
Miał duszności i rzęził.
Słownik języka polskiego . 2013.
rzęzić
Look at other dictionaries:
rzęzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, rzężę, rzęzićzi, rzęź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku: wydawać charkotliwy, chrapiący i świszczący odgłos, zwłaszcza oddychając z najwyższym trudem : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
charczeć — ndk VIIb, charczećczę, charczećczysz, charcz, charczećczał, charczećczeli «wydawać chrypliwe dźwięki; mówić zduszonym głosem; brzmieć chrypliwie; charkotać, rzęzić» Konający charczał. Silnik charczy … Słownik języka polskiego
charkotać — ndk IX, charkotaćoczę (charkotaćocę), charkotaćoczesz (charkotaćocesz), charkotaćocz, charkotaćał «wydawać charkot; charczeć, chrypieć, rzęzić» Miał knebel w ustach, charkotał … Słownik języka polskiego
chrapać — ndk IX, chrapaćpię, chrapaćpiesz, chrap, chrapaćał chrapnąć dk Va, chrapaćnę, chrapaćniesz, chrapaćnij, chrapaćnął, chrapaćnęła, chrapaćnęli, chrapaćnąwszy 1. «wydawać podczas snu świszczące, charkotliwe dźwięki (zbliżone do brzmienia głosek:… … Słownik języka polskiego
rzężeć — ndk VIIb, rzężećżę, rzężećżysz, rzęż, rzężećżał, rzężećżeli rzad. → rzęzić … Słownik języka polskiego
rzężenie — n I rzecz. od rzęzić a. rzężeć Rzężenie rannych. przen. Rzężenie motoru, silnika … Słownik języka polskiego
chrapliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., chrapliwieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. chrapliwy: Chrapliwie rzęzić, dyszeć, mówić, wciągać powietrze. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rzężenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. rzęzić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}rzężenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. rzężenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} odgłos wydawany przez rzężącego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
