saduceusz

m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y a. -ów

hist. «członek stronnictwa religijno-politycznego w starożytnej Judei, skupiającego arystokrację rodową i kapłańską, przeciwstawiającego się faryzeuszom, uznającego tylko prawo pisane (Torę)»

‹łac. z gr.›