sanskryt

sanskryt
m IV, D. -u, Ms. \sanskrytycie, blm
«język staroindyjski, głównie język cywilizacji aryjskiej w Indiach, występujący od ok. 1500 roku p.n.e. jako język tekstów religijnych i naukowych oraz literatury pięknej; przetrwał w Indiach do dziś; język sanskrycki»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • sanskryt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. sanskrytycie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} język staroindyjski należący do rodziny języków indoeuropejskich, używany od ok. 1500 r. p.n.e., znany z zachowanych tekstów naukowych i literackich oraz tekstów… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • indoirański — indoirańskiscy ∆ Języki indoirańskie «wschodnia grupa języków rodziny indoeuropejskiej, np. wedyjski, sanskryt, hindu, bengali, perski» …   Słownik języka polskiego

  • sanskrycki — przym. od sanskryt Język sanskrycki. Literatura, epopeja sanskrycka …   Słownik języka polskiego

  • sanskrycki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. sanskryt: Gramatyka, literatura sanskrycka. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”