scena

ż IV, CMs. \scenanie; lm D. scen

1. «część budowli teatralnej będąca miejscem gry aktorów, składająca się z przestrzeni widocznej dla publiczności i z ukrytych urządzeń teatralnych»

Duża, kameralna, mała scena.

Scena teatralna.

Wejść na scenę, ukazać się na scenie.

Zejść ze sceny.

Oglądać, widzieć na scenie aktora, sztukę.

∆ Otwarta scena «scena bez kurtyny albo z podniesioną, rozsuniętą kurtyną»

∆ Scena obrotowa «tarcza obrotowa wmontowana w podłogę sceniczną ułatwiająca szybką zmianę dekoracji i wykorzystywana jako źródło efektów widowiskowych»

∆ Scena pudełkowa «scena tworząca zamkniętą przestrzeń, ograniczoną bocznymi i górnymi dekoracjami, w tylnym planie prospektem, oddzielona od widowni proscenium, kurtyną i kanałem dla orkiestry»

◊ Zdjąć sztukę ze sceny «przerwać wystawianie sztuki w teatrze, przestać grać sztukę»

◊ Zejść ze sceny a) «o aktorze: przestać występować, grać; zakończyć karierę aktorską» b) «o sztuce: przestać być graną; zejść z afisza»

2. «teatr, działalność teatralna»

Scena dramatyczna, komediowa, operetkowa.

Scena narodowa, objazdowa, prowincjonalna.

Adept, aktor scen warszawskich.

3. «część aktu w dramacie lub w przedstawieniu teatralnym wyodrębniona ze względu na występowanie w niej określonej liczby osób»

Odegrać pierwszą scenę dramatu.

4. «epizod, fragment przedstawiony w sztuce, w utworze literackim, na obrazie itp.»

Sceny batalistyczne, biblijne, mitologiczne, miłosne, rodzajowe.

Rysunki przedstawiały sceny z życia zwierząt.

5. «zdarzenie, wydarzenie; sytuacja życiowa»

Czuła, dramatyczna, przykra, zabawna scena.

Scena pożegnania.

◊ Dantejskie sceny «zdarzenia, wydarzenia straszne, budzące grozę»

6. pot. «ostra wymiana zdań; kłótnia, awantura»

Burzliwa, gwałtowna scena.

Scena małżeńska.

Scena zazdrości.

Robić, urządzać (komuś) sceny.

‹gr.›