Słownik języka polskiego . 2013.
seplenić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, seplenićnię, seplenićni, seplenićeń, seplenićniony {{/stl 8}}{{stl 7}} wymawiać błędnie niektóre spółgłoski z powodu wadliwej budowy narządów mowy lub złego ich ustawienia podczas mówienia; też: naśladować w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kluska — pot. Mieć kluski w gębie; mówić, gadać itp. jakby się miało kluski w gębie «mówić niewyraźnie, seplenić»: – Co, co, bracie? Gadasz, jakbyś miał kluski w gębie! – krzyczał. J. J. Szczepański, Jesień. Ciepłe kluski zob. ciepły 2 … Słownik frazeologiczny
kluska — ż III, CMs. kluskasce; lm D. kluskasek częściej w lm «potrawa z ciasta różnie przyrządzanego; zwykle zagniatanego z mąki i jaj, także z ugotowanych, roztartych ziemniaków, sera (formowanego w różnorodny sposób), podawana do zup lub jako drugie… … Słownik języka polskiego
seplenienie — n I rzecz. od seplenić … Słownik języka polskiego
