- skarżypyta
- ż a. m odm. jak ż IV, CMs. \skarżypytaycie; lm MB. \skarżypytaty, D. \skarżypytayt (także DB. \skarżypytatów - tylko o mężczyznach)uczn. «ten, kto na kogoś skarży, donosi»
Lizus i skarżypyta.
Słownik języka polskiego . 2013.
skarżypyta
Look at other dictionaries:
skarżypyta — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. skarżypytaycie {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba płci męskiej, która skarży, donosi na kogoś przełożonym {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}skarżypyta II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skarżypyta — bez kopyta zob. kopyto 3 … Słownik frazeologiczny
kopyto — 1. pot. Przerobić kogoś na swoje, własne kopyto «zmienić czyjś charakter, sposób postępowania tak, żeby go upodobnić do siebie» 2. pot. Robić, zrobić coś, robić, zrobić wszystko na jedno kopyto «robić, zrobić coś lub wszystko jednakowo, według… … Słownik frazeologiczny
kopyto — n III, Ms. kopytoycie; lm D. kopytoyt 1. «puszka rogowa otaczająca ostatnie człony palców u ssaków kopytnych» Końskie kopyta. Tętent kopyt. ∆ łow. Gonić kopytem «o psie myśliwskim: gonić zwierza po śladach» ◊ Móc zjeść konia z kopytami «móc zjeść … Słownik języka polskiego
lizus — m IV, DB. a, Ms. lizussie; lm M. y, DB. ów (także B.=M. zwykle o kobietach), pot. «człowiek schlebiający, nadskakujący komuś, zwłaszcza wyżej postawionemu, dla pozyskania jego względów; pochlebca» Była znanym lizusem i skarżypytą … Słownik języka polskiego
płaksa — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. płaksasie {{/stl 8}}{{stl 7}} chłopiec, mężczyzna, który płacze często i z byle powodu; skłonny do płaczu; beksa, mazgaj : {{/stl 7}}{{stl 10}}Taki duży, a taki płaksa. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
