- skuć
- dk Xa, skuję, skujesz, skuj, skuł, skuty, skuci - skuwać ndk I, \skućam, \skućasz, \skućają, \skućaj, \skućał, \skućany1. «złączyć, zespolić coś przez kucie»2. «założyć więźniowi kajdany, spiąć kajdanami ręce lub nogi, uniemożliwiając mu poruszanie się, ucieczkę»
Skuć jeńców ze sobą parami.
Ręce mieli skute na plecach.
przen.Rzeka skuta lodem.
Mróz skuł ziemię.
3. posp. «zbić, sprawić komuś lanie»zwykle we fraz. Skuć komuś mordę, pysk «zbić kogoś po twarzy, uderzyć kogoś w twarz wielokrotnie»
Słownik języka polskiego . 2013.