- skwapliwie
- \skwapliwieej«z wielką gorliwością, nadzwyczaj chętnie»
Skwapliwie zgodzić się na coś, podjąć się czegoś.
Potwierdzać coś skwapliwie.
Słownik języka polskiego . 2013.
skwapliwie
Look at other dictionaries:
skwapliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., skwapliwieej {{/stl 8}}{{stl 7}} z wielką gorliwością; bardzo chętnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skwapliwie się na coś godzić. Skwapliwie coś potwierdzać. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grosz — 1. Być, pozostać itp. bez grosza; nie mieć (ani) grosza, centa, książk. szeląga (przy duszy, w kieszeni); nie mieć złamanego grosza, centa, książk. szeląga «nie mieć żadnych pieniędzy, być bez środków do życia»: (...) zaangażowałem partyjnych… … Słownik frazeologiczny
nakłaść — 1. pot. Nakłaść coś komuś w uszy, do głowy «wytłumaczyć coś komuś, wyperswadować, przekonać o czymś, nauczyć czegoś (zwykle przez częste powtarzanie)»: Musiał mu ktoś zapewne nakłaść jakichś podejrzeń do głowy. M. Komaszyński, Królowa. 2. posp.… … Słownik frazeologiczny
pocałowanie — pot. Z pocałowaniem ręki «bardzo chętnie, skwapliwie, z zadowoleniem»: (...) posyłał czasem jakiś rysunek do tego czy innego pisma. (...) przyjmowali te rysunki z pocałowaniem ręki. A. Dymna, E. Baniewicz, Ona … Słownik frazeologiczny
kwapić się — ndk VIa, kwapić siępię się, kwapić siępisz się, kwap się, kwapić siępił się «być skorym do czegoś, zabierać się do czegoś z ochotą, skwapliwie, raźnie (dziś zwykle z przeczeniem)» Nie kwapić się do nauki, do pracy. Nie kwapić się z usługą, z… … Słownik języka polskiego
pocałowanie — n I rzecz. od pocałować Nadstawił policzek do pocałowania. Matka podała, wyciągnęła rękę do pocałowania. ◊ pot. Zrobić coś (przyjąć coś, zgodzić się, przystać na coś itp.) z pocałowaniem ręki «zrobić coś bardzo chętnie, skwapliwie, z… … Słownik języka polskiego
pochopnie — pochopnieej «prędko, skwapliwie, bez zastanowienia» Karać zbyt pochopnie dzieci. Wyciągać pochopnie wnioski z czegoś … Słownik języka polskiego
pokwapić się — dk VIa, pokwapić siępię się, pokwapić siępisz się, pokwapić siękwap się, pokwapić siępił się «pośpieszyć, podążyć; wziąć się skwapliwie do czegoś» Pokwapić się z pomocą. Nie pokwapił się z wizytą … Słownik języka polskiego
pośpieszyć — dk VIb, pośpieszyćszę, pośpieszyćszysz, pośpieszyćśpiesz, pośpieszyćszył rzad. pośpieszać ndk I, pośpieszyćam, pośpieszyćasz, pośpieszyćają, pośpieszyćaj, pośpieszyćał 1. «udać się dokądś szybko, z pośpiechem» Pośpieszyć na miejsce wypadku, na… … Słownik języka polskiego
prędki — prędkidcy, prędkidszy 1. «odbywający się, dokonujący czegoś w krótkim czasie, w szybkim tempie; szybki, bystry, wartki, pośpieszny, raźny, żwawy» Prędki bieg, chód, oddech, puls. Prędki nurt rzeki. Czyjeś prędkie kroki, ruchy. 2. «dziejący się,… … Słownik języka polskiego
