- brzęknąć
- Vc, \brzęknąćnę, \brzęknąćniesz, brzękł, brzękła, brzękli1. dk→ brząkać2. ndk«o ciele: nabrzmiewać, puchnąć»
Nogi komuś brzękną.
Twarz brzęknie od płaczu.
Słownik języka polskiego . 2013.
brzęknąć
Look at other dictionaries:
brzęknąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}brząkać. {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}brzęknąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVb, brzęknąćnę, brzęknąćnie, brzęknąćnij, brzękł, brzękła, brzękli {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brząkać — a. brzękać ndk I, brząkaćam, brząkaćasz, brząkaćają, brząkaćaj, brząkaćał, brząkaćany brząknąć a. brzęknąć dk Va, brząkaćnę, brząkaćniesz, brząkaćnij, brząkaćnął, brząkaćnęła, brząkaćnęli, brząkaćnięty, brząkaćnąwszy 1. «wytwarzać przerywany… … Słownik języka polskiego
brzęknięcie — n I rzecz. od brzęknąć … Słownik języka polskiego
puchnąć — ndk Vc, puchnąćnę, puchnąćniesz, puchnąćnij, puchł a. puchnąćnął, puchnąćchła, puchnąćchli 1. «stawać się obrzękniętym, nabrzmiewać; brzęknąć, obrzmiewać» Puchnąć od ukąszenia komarów. Oczy, powieki puchną od płaczu, z płaczu. Puchnący palec. ◊… … Słownik języka polskiego
brząkać — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}brzękać {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brząkaćam, brząkaća, brząkaćają, brząkaćany {{/stl 8}}{{stl 22}}– brząknąć {{/stl 22}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}brzęknąć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk IVa, brząkaćnę,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
