Sprzeczność między teorią a praktyką.
Zeznania świadków pełne sprzeczności.
Legenda pozostawała w sprzeczności z historią.
Być w sprzeczności z samym sobą.
Słownik języka polskiego . 2013.
sprzeczność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. sprzecznośćści {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozbieżność występująca między poglądami, interesami, wzajemne wykluczanie się; przeciwieństwo, dysharmonia, antynomia : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Нарский, Игорь Сергеевич — Игорь Сергеевич Нарский Дата рождения: 18 ноября 1920(1920 11 18) Место рождения: Моршанск, СССР Дата смерти: 7 августа 1993(1993 08 07) … Википедия
antagonizm — m IV, D. u, Ms. antagonizmzmie; lm M. y 1. «przeciwieństwo, przeciwdziałanie, wzajemna niechęć, wrogość, wzajemne zwalczanie się» Antagonizmy dzielnicowe. Antagonizm powstaje, zachodzi między kimś, czymś. ∆ Antagonizm klasowy «wg Marksa:… … Słownik języka polskiego
antynomia — ż I, DCMs. antynomiamii; lm D. antynomiamii (antynomiamij) 1. «sprzeczność, zwłaszcza między dwoma wzajemnie wyłączającymi się twierdzeniami, z których każde wydaje się równie prawdziwe i uzasadnione» Antynomia idei, poglądów. 2. log.… … Słownik języka polskiego
dysonans — m IV, D. u, Ms. dysonanssie; lm M. e 1. lit. «rym niedokładny, półtorazgłoskowy, w którym współdźwięczność nie obejmuje przedostatniej akcentowanej samogłoski wersu» 2. muz. «współbrzmienie lub następstwo co najmniej dwu dźwięków dające wrażenie… … Słownik języka polskiego
jawny — jawnyni, jawnyniejszy «dokonywany albo odbywający się w sposób dla wszystkich widoczny, powszechnie znany, wiadomy; nie maskujący się, nie ukrywany, publiczny; wyraźny, oczywisty» Jawna sprzeczność; jawne przeciwieństwo. Jawna niechęć, wzgarda.… … Słownik języka polskiego
kolizja — ż I, DCMs. kolizjazji; lm D. kolizjazji (kolizjazyj) 1. «zbieg niezgodnych lub sprzecznych ze sobą okoliczności, interesów, zasad, przepisów itp.; sprzeczność» Kolizja życiowa. Kolizja obowiązków. Kolizja uczucia i rozsądku. Kolizja uczucia z… … Słownik języka polskiego
konflikt — m IV, D. u, Ms. konfliktkcie; lm M. y «sprzeczność interesów, poglądów; niezgodność, spór, zatarg, kolizja» Konflikt rodzinny, społeczny, zbrojny. Konflikt w małżeństwie. Konflikty między ludźmi. Wejść z kimś, z czymś w konflikt. Załagodzić… … Słownik języka polskiego
kontrast — m IV, D. u, Ms. kontrastaście; lm M. y 1. «ostro uwydatniająca się różnica między dwoma zestawianymi, porównywanymi ze sobą przedmiotami, zjawiskami itp.; przeciwieństwo, sprzeczność» Jaskrawy, rażący kontrast. Coś uwydatnia się na zasadzie… … Słownik języka polskiego
logiczny — logicznyni, logicznyniejszy 1. «odnoszący się do logiki dyscypliny filozoficznej» Błąd logiczny. Twierdzenie logiczne. Sprzeczność logiczna. ∆ Kwadrat logiczny «w logice tradycyjnej: schemat graficzny (w kształcie kwadratu), obrazujący stosunki… … Słownik języka polskiego
