strawić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}trawić I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
strawić — pot. Nie móc strawić kogoś, czegoś «nie móc ścierpieć, znieść czegoś»: Nie lubił też adiutanta za jego afektowaną mowę. Nie, nie mógł go strawić! J. Wittlin, Sól. (...) tak daleko idącej demokracji nie mógł strawić (...). W. Gombrowicz,… … Słownik frazeologiczny
móc — 1. pot. Jak cię mogę «byle jak, niedbale» 2. posp. Ktoś może komuś naskoczyć, nagwizdać, nadmuchać «ktoś nie jest w stanie komuś zaszkodzić lub zakazać czegoś»: (...) był mocno partyjny, tak że mogli nagwizdać nam socjalistyczni planiści, którzy… … Słownik frazeologiczny
żołądek — 1. Głód, strach ściska komuś żołądek «ktoś odczuwa nieprzyjemne skurcze żołądka pod wpływem głodu lub strachu»: Buty taplały się, krok za krokiem, w lepkiej mazi. Po plecach ciekły strużki potu i deszczu. A na dodatek głód ściskał mi już żołądek … Słownik frazeologiczny
młodość — ż V, DCMs. młodośćści, blm 1. «okres życia zawarty między dzieciństwem a wiekiem dojrzałym; okres, kiedy się jest młodym; młode lata, młody wiek» Beztroska, szczęśliwa, smutna, trudna młodość. Błędy, grzechy młodości. Okres, czas, lata, dni… … Słownik języka polskiego
nadtrawić — dk VIa, nadtrawićwię, nadtrawićwisz, nadtrawićtraw, nadtrawićwił, nadtrawićwiony nadtrawiać ndk I, nadtrawićam, nadtrawićasz, nadtrawićają, nadtrawićaj, nadtrawićał, nadtrawićany «częściowo strawić, spowodować częściowe strawienie, nadżarcie… … Słownik języka polskiego
podeżreć — dk XI, podeżrećżrę, podeżrećżresz, podeżrećżryj, podżarł, podżarty podżerać ndk I, podeżrećam, podeżrećasz, podeżrećają, podeżrećaj, podeżrećał, podeżrećany 1. tylko dk «o zwierzętach, także pospolicie o ludziach: zjeść, pożywić się; najeść się… … Słownik języka polskiego
przetrawić — dk VIa, przetrawićwię, przetrawićwisz, przetrawićtraw, przetrawićwił, przetrawićwiony przetrawiać ndk I, przetrawićam, przetrawićasz, przetrawićają, przetrawićaj, przetrawićał, przetrawićany 1. «rozłożyć substancje pokarmowe na związki prostsze;… … Słownik języka polskiego
strusi — przym. od struś Strusia ferma. Strusie pióra. Strusie jajo. ◊ Strusia polityka, strusie chowanie głowy w piasek «udawanie, że się nie dostrzega obiektywnie istniejących faktów; przymykanie oczu na rzeczywistość czasem nieprzyjemną» ◊ Strusi… … Słownik języka polskiego
zeżreć — dk XI, zeżrećżrę, zeżrećżresz, zeżrećżryj, zżarł a. zeżarł, zżarty a. zeżarty, zżarłszy a. zeżarłszy zżerać ndk I, zeżrećam, zeżrećasz, zeżrećają, zeżrećaj, zeżrećał, zeżrećany 1. «o zwierzętach: zjeść, pożreć; rubasznie o ludziach: zjeść coś… … Słownik języka polskiego
