- studnia
- ż I, DCMs. \studniani; lm D. \studniani a. studzien1. «otwór wykopany lub wywiercony w ziemi i obudowany, z odpowiednim urządzeniem do wydobywania wody»
Głęboka, ocembrowana studnia.
Studnia głębinowa.
Studnia z żurawiem, z kołowrotem.
Kopać, wiercić studnię.
Ciągnąć wodę ze studni.
Dudni woda, dudni w cembrowanej studni. (piosenka)
∆ Studnia abisyńska «studnia mająca postać rury wbitej lub wkręconej w grunt, zaopatrzona w ręczną pompę tłokową, służąca do czerpania niewielkich ilości wody z płytkich pokładów wodonośnych»∆ Studnia artezyjska «studnia mająca postać stalowej rury wypełniającej wywiercony głęboko otwór, z której woda wypływa samoczynnie»◊ Studnia bez dna «o czymś (rzadziej o kimś), czego (kogo) nie można w pełni zaspokoić, niczym zapełnić, na co nie można nastarczyć środków, pieniędzy»◊ Podwórko (podwórze) studnia «małe podwórko otoczone ciasno ze wszystkich stron wysokimi budynkami, np. oficynami kamienicy»◊ Powiedzieć coś do mnie, to jak w studnię «zachowam sekret, zachowam to w najgłębszej tajemnicy»◊ pot. Czuć się, użyć jak pies w studni «znaleźć się w przykrym położeniu, mieć jakieś kłopoty, niewygody»◊ Ktoś leje w siebie jak w studnię «ktoś pije bez miary»2. meteor. lotn. «zstępujący prąd powietrza (samolot w takim prądzie ulega chwilowemu gwałtownemu opadaniu)»
Słownik języka polskiego . 2013.