sturczyć

dk VIb, \sturczyćczę, \sturczyćczysz, sturcz, \sturczyćczył, \sturczyćczony

rzad. «narzucić język, kulturę, obyczaje tureckie, religię mahometańską; skłonić lub zmusić kogoś, by stał się Turkiem»

Janczarzy - sturczeni jeńcy chrześcijańscy.

sturczyć się «stać się Turkiem; przyjąć islam»