- styren
- m IV, D. -u, Ms. \styrennie, blmchem. techn. «związek organiczny, najprostszy nienasycony węglowodór alifatyczno-aromatyczny, łatwo ulegający polimeryzacji, używany głównie do produkcji polistyrenu i kauczuku syntetycznego oraz w syntezie organicznej»‹z gr.›
Słownik języka polskiego . 2013.