substantywizacja

ż I, DCMs. \substantywizacjacji, blm

jęz. «przekształcenie przymiotnika, liczebnika, zaimka dzierżawczego w rzeczownik (np. leniwy → leniwiec, czwarty → czwartek, swój → swojak); przejście do kategorii rzeczownika wyrazu, który należał do innej części mowy (np. myśliwy)»

‹z łac.›