- superlatyw
- m IV, D. -u, Ms. \superlatywwie; lm M. -y1. → superlatiwus2. zwykle w lm «słowa najwyższego uznania, zachwytu»
Mówić, wyrażać się o kimś, o czymś w (samych) superlatywach.
‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
superlatyw
Look at other dictionaries:
superlatiwus — m IV, D. superlatiwuswu, Ms. superlatiwuswie; lm M. superlatiwuswy jęz. «najwyższy stopień przymiotnika lub przysłówka; przymiotnik, przysłówek w tym stopniu, np. najdłuższy, najdłużej; superlatyw» Końcówki superlatiwu. Przymiotnik w superlatiwie … Słownik języka polskiego
