- swołocz
- ż VI, DCMs. -y; lm M. -e, D. -yposp. «łajdak, łobuz; także zbiorowo: szumowina, hołota»
Nie daruję mu, tej swołoczy!
Kręci się tu wieczorem najgorsza swołocz.
‹ros.›
Słownik języka polskiego . 2013.
Nie daruję mu, tej swołoczy!
Kręci się tu wieczorem najgorsza swołocz.
Słownik języka polskiego . 2013.
swołocz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm D. swołoczczy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} łajdak, nikczemnik, łobuz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ja jeszcze powiem tej swołoczy, co o nim myślę. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
strzęp — 1. Coś poszło, pójdzie w strzępy «coś zniszczyło się, zniszczy się, porwało się, porwie się na kawałki»: Szybko stawiamy namiot, żeby wleźć do środka i rozgrzać się. Na tym wichrze jest to bardzo trudne. Jeden nieostrożny ruch i namiot pójdzie w… … Słownik frazeologiczny