- syczeć
- ndk VIIb, \syczećczę, \syczećczysz, sycz, \syczećczał, \syczećczelisykać ndk I, \syczećam, \syczećasz, \syczećją, \syczećaj, \syczećał, - syknąć dk Va, \syczećnę, \syczećniesz, \syczećnij, \syczećnął, \syczećnęła, \syczećnęli, \syczećnąwszy1. «wydawać głos, dźwięk przypominający przeciągłą artykulację głoski s; wydawać syk»
Syknąć z bólu.
Gaz syczy.
Gęsi syczały ze złością.
Tłuszcz syczy na patelni.
∆ jęz. Spółgłoski syczące «spółgłoski s i z»2. tylko syczeć - syknąć «mówić coś ze złością, z pasją (często przez zaciśnięte wargi, zęby)»Odczep się - syknął przez zęby.
3. tylko sykać - syknąć «dawać komuś znak głosem, wymawiając: pst, tss, cyt; psykać»
Słownik języka polskiego . 2013.