synkretyzm

m IV, D. -u, Ms. \synkretyzmzmie, blm

1. «łączenie w jedną całość różnych, często sprzecznych poglądów filozoficznych, religijnych, społecznych; zespolenie się, skrzyżowanie się jakichkolwiek elementów»

Synkretyzm filozoficzny, religijny.

Synkretyzm w sztuce.

2. jęz. «wielofunkcyjność tej samej końcówki fleksyjnej, np. -a w formach: kobieta (mianownik lp) i okna (dopełniacz lp lub mianownik albo biernik lm)»

3. jęz. «występowanie w treści znaczeniowej wyrazu pierwiastków syntaktycznych, np. podmiotu i orzeczenia - jak w wyrazie rżeć, zawierającym pojęcie konia jako podmiotu tej czynności»

4. psych. «spostrzeganie pewnych rzeczy całościowo, bez wyodrębniania poszczególnych części, spowodowane brakiem zdolności do analizy i syntezy (występuje np. u niemowląt)»

‹z gr.›