- burkliwie
- przysłów. od burkliwy
Odzywać się, zapytać o coś burkliwie.
Słownik języka polskiego . 2013.
burkliwie
Look at other dictionaries:
burkliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. burkliwy: Odpowiadać burkliwie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fukać — ndk I, fukaćam, fukaćasz, fukaćają, fukaćaj, fukaćał fuknąć dk Va, fukaćnę, fukaćniesz, fukaćnij, fukaćnął, fukaćnęła, fukaćnęli 1. «parskać, prychać (zwłaszcza o zwierzętach)» Kot fuka na psy. 2. pot. «odzywać się do kogoś burkliwie, opryskliwie … Słownik języka polskiego
odpyskować — dk IV, odpyskowaćkuję, odpyskowaćkujesz, odpyskowaćkuj, odpyskowaćował odpyskowywać ndk VIIIa, odpyskowaćowuję, odpyskowaćowujesz, odpyskowaćowuj, odpyskowaćywał, pot. «odpowiedzieć arogancko, hardo, zuchwale» Odpyskować burkliwie. Na wymówki… … Słownik języka polskiego
opryskliwy — opryskliwywi, opryskliwywszy «odpowiadający gniewnie, burkliwie, półsłówkami; wypowiadany, brzmiący w taki sposób; nieuprzejmy, szorstki, ostry» Opryskliwy człowiek. Opryskliwy głos, ton. Opryskliwa odpowiedź … Słownik języka polskiego
powarkiwać — ndk VIIIb, powarkiwaćkuję, powarkiwaćkujesz, powarkiwaćkuj, powarkiwaćiwał «o psie: warczeć z cicha, z przerwami» Psy powarkiwały na siebie. przen. pot. «mówić, odpowiadać komuś burkliwie, opryskliwie» Powarkiwali na siebie przy każdej okazji … Słownik języka polskiego
warczeć — ndk VIIb, warczećczę, warczećczysz, warcz, warczećczał, warczećczeli warknąć dk Va, warczećnę, warczećniesz, warczećnij, warczećnął, warczećnęła, warczećnęli, warczećnąwszy 1. «o zwierzętach, najczęściej o psach: wydawać głos zbliżony do dźwięku… … Słownik języka polskiego
opryskliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, opryskliwywi, opryskliwywszy {{/stl 8}}{{stl 7}} odzywający się niegrzecznie, burkliwie, w sposób znamionujący złość, niechęć, zły nastrój; o wypowiadanych słowach, tonie głosu: ostry, gniewny, nieprzyjemny : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
