- szałaput
- m IV, DB. -a, Ms. \szałaputucie; lm M. -y (\szałaputuci), DB. -ów«człowiek lekkomyślny; lekkoduch, urwipołeć, szaławiła»
Niepoprawny szałaput.
Słownik języka polskiego . 2013.
szałaput
Look at other dictionaries:
szałaput — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I a. IIIa, Mc. szałaputucie; lm M. szałaputuci || y, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba lekkomyślna, nierozważna, niepoważna; lekkoduch, urwipołeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niepoprawny szałaput. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szaławiła — m odm. jak ż IV, CMs. szaławiłaile; lm MB. szaławiłały, D. szaławiłaił (także DB. szaławiłałów tylko o mężczyznach) → szałaput ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
šalaputas — ךalapùtas, ė (brus., rus. шaлaпyт, l. szałaput) smob. (2) NdŽ, Vj, Bgs; Ser, FrnW kas niekus daro, lengvabūdis, vėjavaikis, padauža: Šalapùto nei kalba až kalbą, nei darbas až darbą Trgn. Šalapùtas tingi dirbt, tiktai vaikštinėja Šmn … Dictionary of the Lithuanian Language
