- burta
- ż IV, CMs. \burtarcie; lm D. burt1. «boczna ściana, bok albo górna krawędź łodzi, kadłuba statku, okrętu»
Lewa, prawa burta.
Woda przelewa się przez burtę.
Fale tłuką o burty.
∆ Burta w burtę «określenie położenia dwóch statków stojących obok siebie lub idących tym samym kursem tuż obok siebie»∆ Człowiek za burtą! «alarm na morzu wzywający do ratowania człowieka z morza»◊ Wyrzucić kogoś za burtę «wyłączyć kogoś ze środowiska, pozbawić znaczenia, możności działania; odosobnić, odizolować, zdeklasować»2. «bok samolotu»∆ Kłaść ster na burtę «przesuwać ster maksymalnie w prawo lub w lewo»3. «bok, krawędź kanału, rowu, nasypu, grobli itp.»4. bud. «kamień okładzinowy, brzeg bruku ułożony z większych kamieni»5. górn. «dolna warstwa soli w kopalni przy wybieraniu na dwie warstwy lub więcej warstw»‹niem.›
Słownik języka polskiego . 2013.