- szkaplerz
- m II, D. -a; lm M. -e, D. -y1. rel. «część stroju zakonnego, długi, prostokątny płat sukna, z okrągłym otworem pośrodku (do wkładania przez głowę), noszony przez zakonników na habicie»2. rel. «dwa małe kawałki sukna połączone tasiemkami, symbolizujące szkaplerz zakonny, noszone pod ubraniem (na piersiach i plecach) przez osoby świeckie; także: medalik o takim przeznaczeniu»‹ze śrdwłc.›
Słownik języka polskiego . 2013.