szlak

m III, D. -u, N. \szlakkiem; lm M. -i

1. «droga naturalna (np. rzeka) lub trakt wytyczony przez chodzenie, jeżdżenie; droga, którą ktoś przebył lub ma przebyć; także: odcinek torów kolejowych między kolejnymi stacjami»

Szlak morski, rzeczny, leśny, górski.

Szlak lądowy, powietrzny, wodny.

Szlak kolejowy.

Szlak handlowy, komunikacyjny.

Szlak bojowy.

Utarty szlak.

Iść, wędrować jakimś szlakiem.

Wytyczyć szlak.

Szlak wiedzie, prowadzi dokądś.

Szlaki się gdzieś krzyżują.

∆ Szlak turystyczny, narciarski itp. «droga naturalna lub trasa specjalnie wytyczona, zwykle oznakowana, przystosowana do celów sportowych lub turystycznych»

∆ hist. Szlak bursztynowy «w czasach starożytnych: międzynarodowa droga handlowa kupców wyprawiających się po bursztyn, wiodąca znad Adriatyku, przez Węgry, Morawy, Śląsk, wzdłuż Prosny i Wisły nad Bałtyk»

przen.

Szlak czyjegoś życia.

Utarty szlak myślowy.

2. «motyw dekoracyjny w formie pasa, odcinającego się od tła, np. inną barwą»

Szeroki, wąski, kolorowy szlak.

Serweta z białym szlakiem.

Suknia ze szlakiem u dołu.

3. łow. «ślad, trop zwierzęcia»

Wilczy, lisi szlak.

‹niem.›