szperacz

m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y (-ów)

1. «ten, kto lubi szperać, robić poszukiwania, zwłaszcza naukowe, w bibliotekach, archiwach itp.»

Cierpliwy, pilny, uważny szperacz.

2. lm B.=M.

łow. «pies myśliwski używany do tropienia zwierzyny»

3. wojsk. «żołnierz z patrolu stanowiącego ubezpieczenie marszowe wysłany naprzód dla wykrycia nieprzyjaciela»