świątobliwy

świątobliwy
\świątobliwywi, \świątobliwywszy
«odznaczający się religijnością, pobożnością; bogobojny»

Świątobliwy człowiek.

Świątobliwe życie.

Świątobliwi mnisi.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • świątobliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, świątobliwywi {{/stl 8}}{{stl 7}} wyróżniający się szczególną pobożnością, religijnością; bliski świętości; cnotliwy, bogobojny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Świątobliwy starzec. Świątobliwe życie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • świątobliwie — świątobliwieej przysłów. od świątobliwy Żyć świątobliwie …   Słownik języka polskiego

  • świątobliwość — ż V, DCMs. świątobliwośćści zwykle blm, rzecz. od świątobliwy Człowiek wielkiej świątobliwości. ∆ Jego świątobliwość «tytuł nadawany papieżowi» …   Słownik języka polskiego

  • mułła — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. mulle; lm M. mułłałłowie {{/stl 8}}{{stl 7}} tytuł uczonego duchownego muzułmańskiego w znaczeniu: świątobliwy, mistrz; człowiek noszący ten tytuł <tur. z arab.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”