- świętokradca
- m odm. jak ż II, DCMs. \świętokradcacy; lm M. \świętokradcacy, DB. \świętokradcaców«człowiek popełniający świętokradztwo»
Słownik języka polskiego . 2013.
świętokradca
Look at other dictionaries:
świętokradca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. świętokradcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba dopuszczająca się świętokradztwa {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świętokradczy — «będący świętokradztwem, mający cechy świętokradztwa; dokonany przez świętokradcę» Świętokradczy postępek, czyn. ◊ Świętokradcza ręka «ręka świętokradcy, ręka dokonująca świętokradztwa; świętokradca» … Słownik języka polskiego
świętokradczo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} tak jak świętokradca; popełniając świętokradztwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przystępować do sakramentu świętokradczo. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
