- cakiel
- m I, DB. \cakielkla; lm MB. \cakielkle, D. \cakielkli«owca z prymitywnej rasy górskiej, hodowanej głównie w Karpatach, dostarczającej mleka, mięsa, wełny i skór; w lm rasa tych owiec»
Cakle podhalańskie, siedmiogrodzkie.
Białe, czarne, siwe cakle.
Kożuchy z cakli.
‹?›
Słownik języka polskiego . 2013.