cakiel

cakiel
m I, DB. \cakielkla; lm MB. \cakielkle, D. \cakielkli
«owca z prymitywnej rasy górskiej, hodowanej głównie w Karpatach, dostarczającej mleka, mięsa, wełny i skór; w lm rasa tych owiec»

Cakle podhalańskie, siedmiogrodzkie.

Białe, czarne, siwe cakle.

Kożuchy z cakli.

‹?›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”